Rozdział 16 - Are you retarded?

Carlos wrócił do swojego ulubionego zajęcia. Grał na telefonie przez cały dzień. Wstał o godzinie szóstej rano i do godziny osiemnastej grał w Crossy Road. Żeby nie było, że cały dzień spędził w domu to grał w parku. Byłby w parku dłużej, gdyby nie głupi facet ze swoim bachorem zaczęli się wykłócać, żeby Latynos zszedł ze zjeżdżalni i pozwolił dzieciom się bawić. Latynos był przeciwko temu, bo wszystkie ławki były zajęte. I nie obchodziło go to, że o siódmej rano mógł sobie znaleźć miejsce, kiedy nikogo nie było. Zjeżdżalnia była jego. Carlos nawet znał tego faceta i dzieciaka. Malec chodził z Dannym do przedszkola, a z facetem się pokłócił o zajmowanie miejsca na parkingu. Pena ustąpił i zszedł ze zjeżdżalni, ale powiedział dzieciakowi kilka rzeczy, a malec się rozpłakał. Zadowolony Latynos wrócił do domu i od razu zaczął dzwonić jego telefon. Była to Katherine. Carlos za cholerę nie wiedział, czego ona chce od niego, ale odebrał.
- Czego ode mnie chcesz? – Powiedział od razu, kiedy przyłożył słuchawkę do ucha.
- Dzwonił do mnie pan Robinson. Dlaczego straszysz dzieci?! Przez ciebie Daniel nie będzie miał przyjaciół. – Kobieta była wstrząśnięta. Carlos przewrócił oczami.
- Przeze mnie? To ty go wyprowadzasz na spacer na smyczy i robisz z niego jakieś dziwne dziecko! I nie moja wina, że ojciec tamtego bachora się ze mną kłócił. Gdyby tego nie robił sprawy by nie było. Nawet nie wiem, czemu do mnie dzwonisz, psycholko. To tylko głupi bachor, któremu powiedziałem, że jutro znajdzie w kuchni dwa martwe ciała swoich rodziców.
- Dzwonię, bo to może wpłynąć na moją, Steve’a i Daniela reputację. A tobie mogę zabronić kontaktów z Danielem, jeśli cały czas tak się odnosisz w stosunku do dzieci.
- Po pierwsze, przestań ciągle mówić Daniel, to jest Danny. Po drugie, gdzieś mam waszą reputacje, po trzecie, nie możesz mi zabronić kontaktu z dzieckiem, po czwarte lepiej obdzwoń wszystkich w kraju, by powiedzieć, że wystraszyłem gówniarza i po piąte, nara. – Latynos się rozłączył. Zmienił nazwę kontaktu z „Katherine” na „Psycholka”. Miał gdzieś, co ona mówiła. Nie mogła mu nic zrobić. A on mógł zabrać jej dziecko, przecież liczy się tylko szczęście dziecka, a gdyby Danny miał wybierać pomiędzy rodzicami bez zastanowienia wybrałby Carlosa.

Kiedy April wróciła do domu i zobaczyła wybitą szybę oraz karteczkę „Okna nie wybiła Mia”. Zaczęła się zastanawiać, kto to zrobił. Mię od razu wykluczyła, bo przecież na karteczce pisało, że to nie ona. Carlosa też wykluczyła, bo widziała go w parku na zjeżdżalni. Jamesa też, bo pojechał po Logana, więc Logana też można było wykluczyć. Został tylko Kendall i Bella. No, ale Kendall rozwalił już szybę u Carlosa. Chociaż mógł rozwalić jeszcze drugą. W każdym razie, April rozpoczęła śledztwo. Zaprosiła do siebie panią Evans i pana Schmidta. Oboje mówili, że to nie oni.
- Dlaczego nie przepytujesz innych, tylko nas? – Zapytała Bella.
- Bo inni mają alibi. James pojechał wpłacić kaucję za Logana, Carlosa widziałam w parku i był tam cały dzień, a Mia zostawiła karteczkę. – Wytłumaczyła blondynka. Kendall i Bella spojrzeli na siebie ze zdziwieniem.
- Jaką karteczkę? – Zapytał Schmidt. April wzięła karteczkę ze stolika i przeczytała im. Oboje złapali się za głowę.
- To jest pismo Mii. Musiała jakoś przynieść tą pieprzoną karteczkę, a skoro ty jesteś osobą, która zawsze zamyka drzwi i twoi starzy też to znaczy, że musiała wejść oknem. A jeśli okno zamknięte to wystarczy je wybić. Proste! - Bella się zdenerwowała.
- Skłamała tą karteczką? – April była zdziwiona. Nie wiedziała, że ludzie potrafią kłamać.
- Ty jesteś upośledzona? – Spytała Bella.
- Nie… Ale nie wiedziałam, że ktoś może kłamać.
- Mamy XXI wiek. Wszyscy kłamią. Nawet ja teraz kłamię, bo jeszcze są te cholerne bachory, co nie potrafią mówić. – Odezwał się Schmidt.
- Naprawdę?
- Nie, na niby.
Kendall i Bella wyszli z mieszkania rodziny Brown. April była strasznie zdziwiona i zmieszana. To było nie do pomyślenia, że ktoś kłamie lub zachowuje się nie kulturalnie.  Zadzwoniła do Mii. Okazało się, że to prawda.

Mia odwiedziła Jamesa wcześnie rano, opowiadając mu całą sytuację. Maslow wiedział, że musi być dobrym kumplem i pomóc swemu koledze. Wpłacił gówniane pięć tysięcy kaucji i dzięki niemu Logan wyszedł. Lecz zamiast wrócić do domów pojechali do studia gdzie kręcą wiadomości. James zgodził się tam pojechać tylko, dlatego że Logan miał jakimś sposobem zdobyć pieniądze. James był ciekawy, jak brunet to załatwi. Oszukali pracowników, że są umówieni na spotkanie z zarządcą tego wszystkiego. Ludzie pracujący tam okazali się tak głupi, że wpuścili dwóch gości ubranych w dresy, z czego jeden był przed chwilą w areszcie i wiedziała o tym cała Kalifornia, bo był w wiadomościach. Albo ci ludzie nie oglądali wiadomości. Chociaż to było głupie, pracować tam i nie oglądać wiadomości. To tak jakby ktoś pracował w firmie Nike i kupował koszulkę w firmie Adidas lub pracował w firmie Converse i kupował buty marki Vans. Henderson zażądał pieniędzy, bo nie wyrażał zgody na pokazywanie jego twarzy w telewizji. Facet go wyśmiał, ale wtedy Logan powiedział, że ich pozwie. Może i mieli tych swoich najlepszych prawników, ale Henderson miał Jamesa, który był jednym z najważniejszych ludzi w Kalifornii. Logan mówił Jamesowi, że powinien być drugim Christianem Greyem. Logan uzyskał dziesięć tysięcy dolarów. Pięć oddał Jamesowi, a o reszcie pieniędzy wolał nikomu nie mówić. Żyjemy w XXI wieku, tu jest pełno sępów.

^*^

Ja nie mam nic do powiedzenia w kwestii tego czegoś. Wstyd mi. I jeszcze przez cały maj będę dodawać nie regularnie, a potem 9 dniowa wycieczka i mnie nie będzie :( FUCK.
P.s. Zapraszam tych, co jeszcze nie czytali na drugi koganowy rozdział :)