Rozdział 7 ~ And you love...

Była niedziela, Kendall miał właśnie jeden z tych dni "Robię to co potrafię najlepiej, więc widzimy się w święta." i połowę dnia spędził na nic nie robieniu. Spał do szesnastej, bo tak; wstał z łóżka, chociaż mu się nie chciało; zamówił pizzę, a podczas zamawiania prawie zasnął; mrugał oczami, ale się zmęczył. Tak zazwyczaj to wyglądało i nikt tego nie kwestionował, bo po co? Siedział na kanapie i grał na konsoli w pierwszą lepszą grę, która była w napędzie urządzenia. Gdy usłyszał, że ktoś otwiera drzwi wejściowe i wchodzi do mieszkania zamknął oczy i policzył w myślach do trzech. 
- Won z mojego domu. - Mruknął po czym ugryzł kawałek pizzy.
- Bo co mi zrobisz? - Bella mu odpyskowała i przeszła do salonu.
- Wyrzucę cię stąd na zbity pysk. - Schmidt powiedział.
- Nadal jesteś na mnie zły? To twoja wina, ty na mnie krzyczałeś. - Dziewczyna zwaliła całą winę na niego.
- Rozwaliłaś moje auto! - Krzyknął na nią. - Jesteś debilką, idiotko!
- A ty idiotą, debilu! - Zaczęła się kłócić.
- A ty śpisz w szafie!*


- A ty popijasz mandarynki mlekiem!
- A ciebie w Walmarcie wychowali! - Chłopak zaczął się, aż śmiać z tej głupiej kłótni lecz kontynuowali.
- A ciebie kupili w Afryce!
- A ty kochasz... - Nie dokończył, bo dziewczyna zakryła mu usta dłonią. 
- Spróbuj tylko. 
- Masz szczęście, że jestem dobry i ci tego nie zrobię. Ale czemu kochacie się tylko psychicznie, a fizycznie już nie? - Zapytał, a dziewczyna pokryła się rumieńcem.
- Nie twój interes. - Fuknęła.
- Jestem po prostu ciekawy.
- To przestań być. - Dziewczyna się zdenerwowała.
- Boisz się tego. - Chłopak zaczął się śmiać, a Bella przewróciła oczami.
- Nie. A tak swoją drogą, jesteś najbardziej wkurzającą osobą, którą znam.
- Ale ty najsłodszą... - Zironizował.

Logan był w supermarkecie razem z Carlosem i Danielem. Chłopiec pobiegł na dział z zabawkami, podczas gdy Logan i Carlos oglądali wystawę gier wideo. Henderson zaczął się śmiać, kiedy zobaczył grę z Miley Cyrus pod tytułem "Wrecking Ball", gdy sięgnął po płytę przeczytał fabułę gry. "W grze "Wrecking Ball" zostajesz Miley Cyrus na pędzącej kuli; Twoim zadaniem jest zburzenie wszystkiego dookoła. Zbieraj punkty i wymieniaj na twerk-bonusy". Logan wiedział w tym momencie, że świat spadł na psy lub na Miley Cyrus. Carlos wyrwał mu grę z ręki i sam zaczął się śmiać z tego. Wtedy Pena poczuł szarpanie rękawu kurtki.
- Tato, idziemy? - Zapytał Danny, patrząc na Carlosa. Mimo, iż Carlitos był niski, dla takiego trzyletniego chłopca wydawał się olbrzymem, nie wspominając, jaki wydawał się na przykład James.
- Zaraz, poczekaj. - Odpowiedział Carlos, dalej patrząc na gry. Chłopiec się zdenerwował i tupnął nogą.
- Teraz! - Krzyknął, a Logan spojrzał na dziecko.
- Cholera jasna, Daniel! Zachowujesz się, jak swoja matka. - Powiedział zdenerwowany Carlos, a Logan parsknął śmiechem.
- Steve powiedział, że mam brać przykład z mamy. - Danny spojrzał na ojca, który tylko przewrócił oczami.
- Steve jest głupi i go nie słuchaj, mama też jest głupia i ją też nie słuchaj.
- A wy jesteście głupi? - Spytał malec, a Henderson jeszcze bardziej się śmiał.
- Nie, w każdym razie ja nie jestem. - Odpowiedział Carlos, za co oberwał od Logana. Daniel widząc to kopnął bruneta w kostkę.
- Aua! - Jęknął Henderson. - On to ma po Dzieciaku... Tamta też mnie bije. - Wyżalił się.
- Daniel Jose Pena! - Carlos spojrzał surowo na syna. - Tak trzymaj, tylko pamiętaj, żeby bić mocniej.
- On nie miał mieć na pierwsze imię Jose? - Zapytał Logan. Danny spojrzał na Carlosa, ponieważ również był ciekawy.
- Miał mieć, ale jego głupia matka nie chciała i wolała go nazwać Ray, więc poszliśmy na kompromis i jest Danny. - Carlos odgarnął grzywkę z czoła syna.
- Do niego bardziej pasuje Logan.
- Logan to brzydkie imię. - Wtrącił Daniel. Henderson spojrzał na niego, jak na wroga.
- Nie lubię cię, maluchu. - Powiedział Logan.
- Ja ciebie też, staruchu. - Trzylatek mu się odgryzł. Carlos zaczął się śmiać i wziął pierwszą lepszą grę z półki.
- Idziemy? - Spytał Latynos, a Logan go wyprzedził bez słowa i poszedł do kasy.

Mia miała już dosyć Jamesa. Chłopak miał zjeść kolację ze swoimi rodzicami i rodziną pana Browna. Naturalnie, nie miał się w co ubrać, tak więc Mia wcieliła się w stylistkę, co było trudne. Krawat lekko o uciskał w szyję, już trzeba było go wywalić, bo według Jamesa nie dało się go poluzować. Spodnie, które James sam sobie wybrał po pięciu minutach przestają mu się podobać. Właśnie zakładał kolejną parę spodni i kiedy miał powiedzieć, że są zbytnio czarne, napotkał wzrok Mii. Tak więc odpuścił. Niestety to był tylko jeden moment, kiedy obeszło się bez marudzenia, bo gdy James miał przed sobą trzy marynarki nie mógł się zdecydować, którą wybrać. Pierwsza była granatowa z kieszeniami po bokach z jednym guzikiem; druga była zaś ciemnoszara z kilkoma guzikami, jednak nie miała kieszeni; ostatnia była brązowa, nie była zapinana, miała dwie kieszenie po bokach i jedną małą kieszonkę na piersi. 
- Mogę ubrać wszystkie naraz? - Zapytał szatyn z dziecięcym uśmieszkiem na twarzy. Mia westchnęła i mruknęła coś pod nosem.
- Niestety James. - Odpowiedziała mu, a tamten dalej zaczął się zastanawiać nad wyborem. Po godzinie, wybrał pierwszą marynarkę. Z butami był problem. James uparł się, że włoży kapcie, bo są wygodne, ale kiedy niebieskowłosa rzuciła w niego conversami, z czego jeden trafił w krocze i chłopak zmienił zdanie. Kiedy James spojrzał na zegarek się przeraził, bo był spóźniony, a jeszcze musiał dojechać do restauracji. Pożegnał się szybko z Mią i wybiegł z domu.

^*^
* To jest takie głupie, ale kocham ten tekst :) 

Kłótnia Kendalla i Belli była odzwierciedleniem ostatniego czwartku w mojej szkole :D Nieważne. Co się wydarzy podczas kolacji rodziny Maslow i Brown? Czy oni będą zawsze tacy głupi? Z kim kręci Bella? :)
A co tam u Was? Elki nie prześladują? Bo mnie tak :D Idę nadrabiać Kłamczuchy :)